Η παράσταση, Στιγμιότυπα Σαγήνης, βασίζεται στο θεατρικό έργο του Ηοward Barker «13 Aντικείμενα – Σπουδές Υποδούλωσης» γραμμένο το 2003. O Βarker στο έργο του, προσπαθεί να εξερευνήσει την πηγαία ανάγκη των ανθρώπων να φτιάχνουν τις δικές τους μυθολογίες καθώς και την σημασία της συναισθηματικής μας εμπλοκής με τα αντικείμενα. Ξεπερνώντας την υλικότητα τους, τα αντικείμενα είναι φορείς των δικών μας ιστοριών, γίνονται αφορμή για να θυμηθούμε ή να ξανά αισθανθούμε, χάνουν την χρηστικότητα τους και λειτουργούν σαν διερώτηση για την σχέση μας με τον κόσμο και με εμάς τους ίδιους.
Από μόνο του το έργο του Barker δημιουργεί ένα παιχνίδι ανάμεσα στους ανθρώπους και τα αντικείμενα καθώς είναι δεκατρείς ιστορίες αντικειμένων και όχι δεκατριών ανθρώπων και εκείνα δεν είναι καν δικά τους. Δικές τους είναι οι ιστορίες για αυτά, οι φαντασιώσεις και οι συνειρμοί και ίσως αυτό να αρκεί, σε έναν κόσμο που καταστρέφεται, σε έναν κόσμο που άλλωστε δεν είναι ποτέ αρκετός.
Η σαγηνευτική αυτή διάσταση των μοιραίων συναντήσεων, όχι με ανθρώπους αλλά κυρίως με τις αναμνήσεις μας. Το τράβηγμα στο μανίκι για το τι τελικά θα έπρεπε να ζούμε, το χτίσιμο των ιδεατών εαυτών μας, η αμηχανία που μας προκαλούν τελικά οι καθολικές έννοιες και η μυθοποίηση του περασμένου είναι μερικά από τα βασικά θέματα | ερωτήματα της παράστασης
Mε αναφορά την τεχνική του «θεάτρου εν θεάτρω» η παράσταση προσπαθεί να προσεγγίσει εκείνο το μεταθεατρικό στάδιο που συνδέει το δίπολο ανάμεσα σε μυθοπλασία και πραγματικότητα. Στη σκηνή εξελίσσεται η κωμικό – δραματικότητα της προετοιμασίας του θεάτρου αλλά και οι ιστορίες που συνδέονται με εκείνη σε όλη την διάρκεια της. Σε αυτή την ιδιάζουσα συνθήκη, οι σχέσεις ανάμεσα σε ηθοποιούς και θεατές είναι διαπραγματεύσιμη, το ίδιο και η σχέση εξουσίας του σκηνοθέτη με τους ηθοποιούς του.
Μια κριτική στην ιδέα της ιδιοφυίας, της αδιαπραγμάτευτης εκείνης καλλιτεχνικής περσόνας. Μια εξερεύνηση της ανάγκης να αντιληφθούμε και να γίνουμε αντιληπτοί, της ανάγκης να ακουστούμε και να μας ακούσουν καθώς και να νοιώσουμε και να μας νοιώσουν. Η παράσταση προσπαθεί να θέσει το ερώτημα, γιατί αυτός ο κόσμος δεν είναι ποτέ αρκετός και γιατί εμείς τελικά προσπαθούμε μανιωδώς να γίνουμε αρκετοί σε εκείνον και αν όχι έτσι, κάπως έτσι τέλοσπαντων!
*Μια παράσταση βασισμένη στο Θεατρικό έργο του Ηοward Barker «13 Aντικείμενα – Σπουδές Υποδούλωσης».
Σκηνοθεσία & Διασκευή Παναγιώτης Βασιλειάδης |Δραματουργική Επεξεργασία & Διασκευή Χάρης Μπαλασόπουλος | Μτφρ πρωτότυπου κειμένου Σεραφείμ Βελέτζας | Βοηθός Σκηνοθέτη Tερέζα Μόσχου | Επιμέλεια Κίνησης Θάνος Ραγκούσης | Σκηνικά Διώνη Αριδά | Κουστούμια Ουρανία Φραγγέα | Μουσική Κωσταντίνος Μπατσής & Γιωργής Καρράς | Ηθοποιοί (αλφαβητικά) Θάνος Γρίβας, Νικόλας Δροσόπουλος, Μαριαλένα Ηλία, Χριστίνα Κουταλιάγκα, Χάρης Φραγκούλης | Οργάνωση & Εκτέλεση Παραγωγής Εταιρεία ΡΕΟΝ
